v. tr. d. Donner des bourrades à, pousser violemment.
●(1916) KZVr 155 - 20/02/16. bleukata, tr. «donner des coups de boutoir.» ●(1939) WDAP 3/191. (Pleiben) Bleukata, verb. Rei bleukadou da unan bennak. Skouer : Gant an droug a oa ennañ e oa en em lakaet da vleukata va mab.
●(1960) PETO 50. Bleukata ha stlepel dioutañ, gant eun nerz iskis, ar soudardet bodet en dro dezañ. ●85. Bleukata : rei taoliou dorn sarret. Ne vez implijet, peurvuia, nemet evit an taoliou roet war-eeun hag a-benn ; direiz e vefe evit an taoliou roet o sevel an dorn d'an nec'h : neuze e vez laret skei. ●(1962) EGRH I 16. bleukata v., tr. « donner des coups rudes. »
►absol.
●(1941) SAV 19/12. en eur vleukata hag en eur skei.