adj.
(1) Formé de buissons.
●(1868) FHB 167/85b. va c'hoajou bodennek. ●(1877) BSA 236. eul lenn-ganna, hag endro d'ezhi ez oa eur c'hae bodennec.
(2) (Arbre) touffu.
●(1732) GReg 930b. Arbre touffu, tr. «Guezen bochennecq, ou bodennecq.»
●(1838) CGK 19. Guèz ivin quèr bodennec. ●(1860) BAL 183. Ur vezen bodennog. ●(1876) TDE.BF 438b. ar gwez a voa huel ha bodennek a-ziouc'h ho fenn.
●(1900) KEBR 13. Ar c’hoad bodennek, tr. « Le bois touffu ». ●(1904) DBFV 25b. bodennek, tr. «touffe, en buisson.»