f. & adv. –où
I. F.
A.
(1) Foule (de gens, d'animaux), multitude.
●(1843) LZBg 1añ blezad-2l lodenn 134. ur vostad speredeu. ●143. bostadeu quelion. ●(1861) BELeu 59. bostadeu tud couh ha youanq. ●(1861) BSJ 137. bostadeu tud mahignet. ●(1896) HIS 132. tolpet en doé ur vostad Farizianed én é di.
●(1904) DBFV 27a. bostad, f. pl. eu, tr. «bande, troupe, foule.» ●(1904) LZBg Gouere 183. er pemp kant a vugalé é diù vostad. ●(1908) NIKO 174. Sel ta er vostad tud e zou deit. ●(1913) AVIE 133. groeit d'en dud men choukein, a vostadeu, hantér-hant é pep bostad. ●249. ol er vostad ag é zisipled. ●(1921) BUFA 39. ur vostad perhinderion. ●(1931) VALL 607b. grande quantité, tr. «bostad f.» ●(1954) BGUE 33/6. ur vostad groagé.
(2) Ur vostad a : un groupe de.
●(1861) BSJ 111. ur vostad a ré clan e oé étal d'hou.
B. sans compl.
(1) Foule de gens.
●(1907) BSPD I 36. er vugalé e ié guéh get ur vostad ha guéh get ur vostad aral. ●(1913) AVIE 61. Neoah a bep tu é té bostadeu bras d'er havet.
(2) Bout gant ur vostad : être accompagné par beaucoup de gens.
●(1787) PT 30. Mé gleu laret é h'ous attav guet ur vostad.
C. Quantité (de choses, etc.).
●(1825) COSp 201. er vostad poénieu-zé.
●(1931) GUBI 26. Kenevé ur vostad déieu / E zou rekis miret dalhmat.
II. Adv.
A. A-vostad
(2) En foule.
●(1787) BI 212. Enn dutt ë-yai à vostad. ●(1792) CAg 23. E rider oll à vostad.
●(1849) LLB 1860. En ol ged un drouz vras hi heli a vostad.
●(1904) DBFV 27a. a vostad, tr. «en foule.» ●(1906) HIVL 6. é ta krechénion a vostad de bedein. ●(1921) BUFA 71. En dud ag er gér-sé e ridé a vostad de cheleuet predègeu er sant.
(2) En quantité.
●(1804) RPF 153. ul-léh éahus, à béhani é h'ùélait en tan hac er flamm é sehùel à-vostad.
B. A-vostadoù : en foules.
●(1856) GRD 236. a vostadeu é ridé en dud ar é lerh. ●(1893) LZBg 51vet blezad-4e lodenn 231. hum dolpein a vostadeu.
●(1907) BSPD I 36. er hoazed e ié a vostadeu d'un tu hag er merhed d'en tu aral. ●(1921) BUFA 133. er ré ievank e zé a vostadeu trema er menati.