v.
I. V. intr.
(1) Rester court, s'arrêter (en lisant).
●(1918) LZBt Gouere 34. Len a reas e skrid, en galleg, mes bouc'han res aliès, rak ar galleg zo dies da len evit bugale ar Gabon. ●(1927) GERI.Ern 60. bouc'ha, boc'ha(ñ) v. n., tr. «s'arrêter.» ●(1931) VALL 247b. T[régor] bouc'hañ, boc'hañ, tr. «devenir embarrassé.»
(2) Se fâcher.
●(1927) GERI.Ern 60. bouc'ha, boc'ha(ñ) v. n., tr. «se fâcher.» ●(1931) VALL 289b. se fâcher, être froissé, peiné, tr. «bouc'ha.»
II. V. tr. d.
(1) Émousser.
●(1927) GERI.Ern 60. bouc'ha, boc'ha(ñ) v. a., tr. «émousser.»
(2) Embarrasser.
●(1927) GERI.Ern 60. bouc'ha, boc'ha(ñ) v. a., tr. «embarrasser.» ●(1931) VALL 247b. T[régor] bouc'hañ, boc'hañ, tr. «rendre embarrassé.»
(3) Blouser, duper, berner, tromper.
●(1934) MAAZ 86. pet kuéh éh onn bet mé é vouhein Marion Tralala. ●90. Deusto m'é ma er Meillouz tré dein-mé d'obér en erùen fourchek hag en Dralalaen d'obér er velin aùél, mé ou bouh-mé ha mé ou meuta-mé ken ne vleijant genein. ●(1939) RIBA 156. Digaréieu e glaskè hag e dennè d'é voéz ha d'hé zri hemenér aveit ou bohein. ●(1955) VBRU 176. e stage da gontañ din dre ar munut e zoare da vouc'hañ an adjudanted pa oa soudard yaouank.