brein-krign

m. (pathologie) Gangrène.

●(1732) GReg 133a. Il a le bras cangrené, tr. «ez ma ar brein-crign en e vreac'h.»

●(1866) FHB 93/324b. ar brein-crin hen tague pell-a-ioa.

●(1903) MBJJ 187. peurdebret o muzello gant ar brein-krign.