bronduadur

m. –ioù Contusion, Meurtrissure.

●(1732) GReg 207b. Contusion, tr. «bronzuadur.»

●(1905) BOBL 04 novembre 59/3d. E gamarad a zo en em dennet gant bronduadur hag a wellao dizale. ●(1927) GERI.Ern 73. bronduadur, bronzuadur m., tr. «Meurtrissure, contusion.»