damwenn

adj. Blanchâtre.

●(1732) GReg 97b. Blanchatre, qui tire sur le blanc, tr. «Démveñ.»

●(1869) FHB 236/215b. eun doare balzam dem-venn.

●(1920) AMJV 48. Hanter-vorianed, lod duoc'h, lod all dem-ven. ●(1942) HERV 153. eur sae striz damwenn. ●(1943) FATI 154. skleurennou damwenn.