dantadur .1

m. –ioù Morsure.

●(1792) HS 85. Hou dantadure e losquai èl enn tan. ●(17--) TE 286. mercheu ag é zantadur.

●(1838) OVD 48. nen dès nitra gùel eit gùellat dantadur ha velim er scorpion, aveit ivle er scorpion memb. ●(1844) LZBg 2^l blezad-2^l lodenn 124. dantet guet serpantèd, de zantadur péré ne gredér quet é hellér doug secour.

●(1904) DBFV 41a. dantadur, m., tr. «morsure, piqûre.» ●(1907) VBFV.bf 11b. dantadur, m., tr. «morsure, piqûre.» ●(1922) EOVD 50. er velim ag é zantadur.