v.
I. V. tr. d.
(1) Provoquer, défier, narguer, braver.
●(c.1718) CHal.ms iii. Narguer quelquun, tr. «defoüiein, pe, difiein unan benac. discoüein d'unan benac, penos n'ourer quet forh anehou.» ●(1744) L'Arm 37a. Braver, tr. «Defoui ou Defouïen.. étt.» ●312b. Provoquer, tr. «Defouiein.»
●(1839) BESquil 339. de zefouyein en ol bourreàuïon. ●(1854) PSA II 20-21. ean e zefoui hardéh mad caz ha counar en dud é carg ag er guér. ●78. é tefouyein hardéh mad ol en amzérieu. ●(1861) JEI 2. danfouï en Eutru-Doué é lein en néan. ●67. Sellet gued péh paciantæt en ou andure (...) deusto ma en danfouïant hemb arsàu.
●(1907) VBFV.fb 3a. affronter, tr. «defouiein.» ●14a. braver, tr. «defouiein.» ●81a. provoquer, tr. «defouiein.»
(2) Defoeial ub. da : défier qqn à.
●(1790) MG 163. ha me zefoui dén a larét é ma a gaus teign.
●(1854) PSA II 171. én amzér bourrabl-hont (…) é hellé er vélean défouein er bayanned a gavouèt ur hrechén hemb quin dalhet é prison a zivout é dorfætteu.
●(1904) DBFV 42a. defial, defiein, defoui, defouial, defouiein, v. a., tr. «défier (de, à).»
II. V. pron. réci. En em zefoeial : se défier.
●(1792) HS 23. Hui e gredehai enn-ou doai hum zefouyet enn eil hac éguilé peravi enn abillan é fèt à fallanté.