delektiñ v.
(1) V. tr. d. Délecter.
●(1659) SCger 38a. delecter, tr. «delecti.»
(2) V. pron. réfl. En em zelektiñ : se délecter.
●(1621) Mc 29. Bet em eux remuamant, hac santimantou charnel, hac ez ouff em reiouysset hac em delectet, volonteramant, enne. ●31. hac em delectiff enne goude.