m. –où
(1) Difficulté, ennui.
●(1659) SCger 69a. incommodité, tr. «diesamant.» ●78b. mesaise, tr. «diesamant.» ●141b. diæsamant, tr. «difficulté.» ●(c.1718) CHal.ms ii. Incommodité, tr. «dia'semant.»
●(1857) HTB 108. diesamant ar goseni ha poaniou ar maro. ●(1877) BSA 48. Anna a lakeas er bed, hep poan na diezamant, an Hini a dlie rei d'ar bed al levenez hag ar pardoun.
●(1904) DBFV 50a. diézamant, m. pl. eu, tr. «difficulté, incommodité, désagrément, dérangement, gêne.» ●(1907) PERS 45. ouspenn ar glac'har da veza kollet ho mab, o doa c'hoaz kalz diezamant gant an archerien. ●215. na poan, na kroaz, na diezamant ebet.
(2) Gêne.
●(1894) BUZmornik 55. eunn tamm diezamant en doa o parlant.
(3) Kemer diaezamant : se gêner.
●(1933) MMPA 64. An hini a gar Doue a greiz kalon, a zo prest da gemer diaezamant evit ober plijadur d'e Grouer.
(4) Ober diaezamant da ub., udb. : gêner qqn, qqc.
●(1907) BSPD I 289. Azé, er mor e hré diézemant bras d'er houvand.