m. diavaezidi Étranger, touriste.
●(1876) TDE.BF 114b. Diavesiad, diaveziad, s. m., tr. «Homme étranger à la localité.»
●(1907) KORN 8. gwelet penaoz kement diaveziad a deu er vro gant eun tog kern-uhel war e benn. ●(1911) BUAZperrot 191. en em glevet gant diavezidi. ●668. neb a zebr an oan er meaz eus an ti-ze a zo eun diaveziad. ●(1926) BIVE 15. ma welez eun diaveziad bennak wardro. ●(1945) DWCZ 88. Diredek e ra eur bern diavaezidi war hor bro, e-pad ar miziou hanv.