adj.
I. (en plt de qqn)
(1) (en plt de qqn) Mûr.
●(1752) BS 566. En amser ma edo c'hoas crouadur (...) e ree pep-tra gant un ær poset ha parfet, evel pa vise bet un den diasez.
●(1867) MGK 62. Ann den diazez hag an diou intanvez. ●(1872) GAM 44. ann dud iaouank diazez a gaset da loueda da Gonli. ●(1874) FHB 515/356a. groagez, intanvezet, goazet diazez, tud koz.
●(1927) GERI.Ern 101. diaze(z) adj., tr. «(homme) mûr.»
(2) Oad diazez : âge mûr.
●(1867) MGK 62. Eunn den war eunn oad diazez.
●(1912) MMPM 49. hon oad diazez hag hor c'hozni.
II. (en plt de qqc.)
(1) Bara diazez : pain rassis.
●(1732) GReg 685b. Pain rassis, tr. «Bara diasez.»
●(1857) CBF 11. Bara diazez, tr. «Pain rassis.»
●(1927) GERI.Ern 101. diaze(z) adj., tr. «(pain) rassis.»
(2) Maen-diazez : pierre de base.
●(1633) Nom 139b. Coria : bauches : an meïn diasez, an meïn quentaf.
●(1905) KANngalon Du 534. Penaoz sevel an ti pa ne vez ket mein diazez evit founti anezhan ? ●(1911) SKRS II 167. mean-diazez an holl vertuziou all.
(3) Lezenn diazez : constitution.
●(1941) ARVR 28/3e. adkempenn lezenn-diazez ar vro.