d. Àr an dibav.
(1) À croupetons, à quatre pattes.
S3m àr e zibav
●(c.1718) CHal.ms iii. sur son nez a bouchon, tr. «ar e zibao, ar e zichapeau.» ●(1744) L'Arm 230a. Marcher (…) A-chatons, tr. «Quêrhein ar é zibau.»
●(1804) RPF 115. Hennèn ar é zibaüe e scouai é dale doh en doar.
●(1907) VBFV.bf 58b. ar é zibau, tr. «sur les mains, à plat ventre.» ●(1927) GERI.Ern 101. dibaù V[annetais] pl. : ar é zibaù sur ses mains, à plat ventre.
S3f àr he dibav
●(1849) LLB 1722. ar hé dibaw. ●(1861) BSJ 136. Er voès-men (...) hum stouyas ar hé dibàu doh treid Jesus-Chrouist.
P3 àr o dibav
●(17--) TE 125. difforh er-ré e vezai hum laqueit ar ou dibàu.
●(1861) BSJ 141. quen n'hum daulezant ar ou dibàu doh en doar.
●(1907) BSPD II 423. é kouéh d'en doar ar ou dibau.
(2) (en plt de qqc.) Le haut en bas.
●(1927) GERI.Ern 101. dibaù V[annetais] pl. : ar é zibaù (mettre une chose) le haut en bas.