adj.
(1) Qui ne fait pas commettre de péché.
●(1866) FHB 65/98a. ho buez so dibec'hoc'h. ●(1868) FHB 155/402a. eur vicher all bennag dibec'hoc'h da c'hounit ho bara. ●(1868) FHB 165/70a. n'eo ket dizanjerroc'h, dibec'hoc'h evit-hi da veza koz.
●(1911) BUAZperrot 102. evit donvât e skianchou e vire outo tanva traou hag a oa dibec'h awalc'h o c'hemeret.
(2) Impeccable, sans péché.
●(1852) MML 173. he dezio a vugaleach, pa oa dibec'h. ●(1856) GRD 105. péhani e zou dibéhoh aveid oh. ●106. Sel-dibéhan ma oh. ●(1876) TDE.BF 115a. Dibec'h, adj., tr. «Sans péché, innocent.» ●(1877) EKG I 132. Ma n'oun ket dibec'h hed-a-hed.
●(1904) DBFV 47b. dibéh, adj., tr. «innocent.» ●(1905) KANngalon Eost 462. n'ez euz den dibec'h aoualc'h. ●(1931) VALL 376a. Impeccable, sans faute, tr. «dibec'h.» ●(1962) EGRH I 54. dibec’h a., tr. « sans péché. »
(3) Justifié, absous.
●(1659) SCger 142a. dibec'h, tr. «non coupable.»
●(1904) DBFV 47b. dibéh, adj., tr. «justifié, absous (a, de).»
(4) Qui n'est plus compromis.
●(1904) DBFV 47b. dibéh, adj., tr. «qui n'est plus compromis.»
(5) Non coupable.
●(1962) EGRH I 54. dibec’h a., tr. « non coupable. »