dibesket

adj.

(1) =

●(1973) LBFR 148. Hage emez kerkent dibesket. ●(1978) MOFO 95. Dibesket gant evez.

(2) sens fig. Avoir perdu pied.

●(1947) YNVL 25-26. N'on ket dibesket c'hoazh.