adj.
I.
(1) Attr./Épith. Vif, leste, agile, alerte.
●(1876) TDE.BF 115b. Dibill, adj. C[ornouaille], tr. «Ingambe, leste, agile.»
●(1919) DBFVsup 15a. dibi (B[as] v[annetais], adj., tr. «alerte, gai, actif.» ●(1927) GERI.Ern 101. dibilh adj., tr. «Ingambe, leste, agile.» ●(1929) DIHU 215/270. Dibi hag ampert é Rozali. ●(1934) BRUS 92. Alerte, tr. «dibi.» ●(1942) DHKN 101. Ampart e oè hoah ha dibi. ●(1954) BGUE 32/5. dibi avel melion. ●(1982) PBLS 108. (Langoned) dibilh, tr. «vif, rapide au travail.»
(2) Adv. Rapidement, vite.
●(1921) GRSA 289. tostat dibi tremazé. ●337. Kaer ou des bet labourat dibi. ●(1927) GERI.Ern 101. dibilh adv., tr. «vite.» ●(1929) MKRN 81. Ken prim ha ken dibilh e c'hoarie Job gant e nado. ●177. (Gourin, ar Faoued, Skaer) Dibilh, tr. «Leste, rapide.» ●(1939) KOLM 54. Kerh dibi d'er hloh !
II. Dibilh evel merion : voir merien.