v. tr. d.
(1) Déplanter.
●(1499) Ca 60b. Diblantaff. g. esracher. ●63b. Diplantaff.
●(1732) GReg 268b. Deplanter, tr. «Van[netois] diblanteiñ.» ●(17--) TE 133. ean e sàuas hac e avanças beèd en or ag er Guær (…) ean hé diblantas guet hé houarnage ha pilerieu.
●(1876) TDE.BF 116a. Diblanta, v. a., tr. «Déplanter.»
●(1904) DBFV 47b. diblantein, v. a., tr. «déplanter.» ●(1907) VBFV.bf 14a. diblantein, v. a., tr. «déplanter.»
(2) Déterrer.
●(1975) YABA 29.03. chetu ean oeit de ziblantein laor é dad.
(3) =
●(18--) PEN 92/63. Robard euret zo diblantet / gant an archer iaouank eo garottet.