v.
I. V. tr. d. Dépeupler.
●(1732) GReg 268b. Depeupler, rendre une ville, un païs moins peuplé, d'hommes, d'animaux, de gibier, de poissons, tr. «Dibobla. dibobli. ppr. diboblet.» ●(1744) L'Arm 101a. Depeupler, tr. «Diboblein.»
●(1843) LZBg 1añ blezad-2l lodenn 138. Er vocereah-cé en devehé bet quênt-pêl diboblet er vro aquerh. ●(1847) FVR 191. Diboblet a oe, evit lavarout mad, ar vro euz a dud iaouank. ●(1849) LLB 1557-1559. er vosen (...) / E e er hreuier. ●(1866) HSH 125. en devoa aoun da zibopla he rouantelez.
●(1904) DBFV 48a. diboblein, v. a., tr. «dépeupler.» ●(1914) DFBP 88a. depeupler, tr. «Dibobla.»
II. V. intr.
(1) Se dépeupler.
●(1941) ARVR 15/6d. hag evel-se e tibobla ar mor. ●(1958) BAHE 14/12. emañ ar maezioù o tiboblañ. ●(1958) BAHE 16/10. emañ Breizh o tiboblañ spontus.
(2) Mont war ziboblañ : se dépeupler.
●(1944) DGBD 185. ez a koulskoude ar vro war ziboblañ.
III. V. pron. réfl. En em ziboblañ : se dépeupler.
●(1936) BREI 450/2a. eman Bro-Frans o vont d'ei, da lâret eo eman o vont da vervel, mar kendalc'h d'en em zibobla evel ma ra.