[mbr diboelaff, diboellaff, brpm diboelli, mgall dibwyllaw < diboell .1 + -añ / -iñ]
V. intr.
(1) Devenir fou, perdre la raison.
●(1464) Cms (d’après GMB 162). Diboelaff, forsenner. ●(1499) Ca 60b. Diboellaff. forsenner.
●(1876) TDE.BF 116b. Diboella, v. n. (anc.), tr. «Devenir fou ou furieux à lier.»
(2) Diboellañ ouzh udb. : devenir enragé, fou furieux contre qqc.
●(1659) SCger 142a. diboelli, tr. «enrager.»
●(1869) SAG 158. ec'h evessaot azamblez gane-me ar gounnar en deuz bet atao [an diaoul] a enep tal ar gristenien. Diboella neat a ra oud han.
(3) Diboellañ gant ar gounnar : être fou de rage, fou furieux.
●(1866) SEV 52. Ar pec'her a skrigno he zent hag a ziboello gant he gounnar.