v. tr. d.
(1) Transporter (foin, goémon, etc.) d'un endroit peu accessible à un endroit plus facile d'accès.
●(1917) KZVr 225 - 24/06/17. Diboulla, foenn, kolo, mouded, hag all, tr. «transporter à bras ou à dos d'un endroit difficile dans un endroit plus facile où une voiture peut pénétrer.» ●Diboulla foenn, tr. «transporter du foin à dos jusqu'à un endroit où une voiture peut le prendre sans s'embourber, Loeiz ar Floc'h.»
►[empl. comme subst.]
●(1990) TTRK 91. An diboullañ a oa aes da ober gant ar c'harr evit ar bezhin a veze uheloc'h eget al lec'hid.
(2) Débarder (du bois).
●(1963) BAHE 34/71. Ar ger divorañ (tennañ koad pe draoù all eus ul lec'h diaes). Hennezh eo ger Bro-Landreger tra ma seblant ar ger diboullañ (ster heñvel) bezañ hini Bro-Blistin). ●(1971) BAHE 68/23. Diboullañ : tennañ koad eus un toull diaes d'o degas d'ur plas aesoc'h da gargañ. Lavaret e vez c'hoazh divorañ. ●(1981) ANTR 147. War gont merourien ar maner ema diboulla ar c'heuneud ha charread anezañ beteg ar maner.
(3) Faire s'écouler (une marchandise).
●(1922) FHAB C'hwevrer 52. marc'had Brest hag hini Landerne, a zeu re zister evit diboulla sivi Plougastel.