diboultrenner

m.

(1) Dépoussiéreur.

(2) fam. Bâton, fouet (pour frapper qqn).

●(18--) SAQ II 62. An diboultrenner-ze a voa eur skourjes great gant pemp touchenn.

●(1921) PGAZ 42. Kerkent ha ma vezo digor spered ar bugel, he vamm a lezo a gostez an diboultrenner evit kemeret levr ar c'hatekiz.