adj.
I. Épith./Attr.
(1) Démodé, qui n’est plus à la mode.
●(1744) L’Arm 242a. Qui n’est plus à la mode, tr. «Diguiss.»
●(1876) TDE.BF 118b. Dic’hiz, adj., tr. «Qui sort des règles ordinaires, tombé en désuétude.»
●(1904) DBFV 51b. digiz, adj., tr. «démodé, qui n’est plus à la mode.» ●(1958) LLMM 71/427. Brezhonekaet e oa bet an anv dic’hiz-se gant an dud, ha distaget e veze « Waremm-Mên ».
(2) =
●(1847) FVR 8. Hen-nez ne vo ket eur pez dic'hiz. ●(1869) FHB 211/11b. bandennou tud dic'hiz a zavo.
●(1907) FHAB Mae 88. eur c'hristen dic'hiz eo. ●(1911) RIBR 33. E-touez an traou dic'hiz desket gantan er skolachou. ●(1926) FHAB Gouere 258. kanaouennou dispar laboused dic'hiz.
(3) =
●(1907) MVET 50. Hogen, e miz eost edod, hag an holl a oar al labour dic'hiz a zo war ar meaz d'ar poent-se eus ar bloaz.
(4) Épouvantable.
●(1907) MVET 58-59. pa zeuas eur gorventen dic'his da c'houeza war-zu ar zav-heol.
(5) (en plt de qqc.) Difforme.
●(1876) TDE.BF 118b-119a. Dic'hiz, adj., tr. «difforme, en parlant des choses.»
II. Adv.
(1) Cruellement, gravement.
●(1580) G 486. An enesenn a Ys avezo dyquys punysset, tr. «L'île d'Ys sera gravement punie.»
(2) Très.
●(1911) RIBR 31. eur skolaër nevez digouezet, brudet evel eur spered kaër dic'hiz.