dic'hraet

adj. (en plt de qqn) Indisposé.

●(1903) MBJJ 284. laouen eo, an ær d'ean da vean dic'hræt, kentoc'h 'vit da vean klanv. ●(1910) MBJL 47. ar voraerien glanv pe dic'hrêt. ●(1910) EGBT 72. dic'hrêt, tr. «indisposé.» ●73. Dic'hrêt e ven bep blâ d'ar c'houlz-man.