adj.
I. Attr./Épith.
A. (en plt de qqn)
(1) Qui n'a pas la grâce de Dieu.
●(1920) AMJV 54. morianed dizesk ha dic'hras.
(2) Sans grâce, disgracieux, malgracieux.
●(1732) GReg 595b. Malgracieux, euse, tr. «Dic'hraçz.»
●(1911) SKRS II 122. Gant an hanter mantel a jome ganthan, ar zoudard a ioa dic'hrass, difesoun da velet. ●(1911) BUAZperrot 113. eur grouadurez mac'hagnet ha dic'hras.
(3) Désagréable.
●(1872) ROU 80b. Dic'hrass oun da Zoue, tr. «je suis désagréable à Dieu.»
●(1909) BROU 225. (Eusa) Désagréable, tr. «Dic'hras.»
(4) Dur, cruel, rude.
●(1854) MMM 128-129. ne rit van evit besa un nebeut dic'hras en è andret.
●(1900) MSJO 71. ma oa dic'hras an dud en ho c'henver. ●(1905) IVLD 205. ar re all a joumaz ien ha dic'hras. ●(1909) KTLR 109. Te'zo dic'hras ha digaloun, Laouik, da veza evel-se, kaset hor bugale da goll ! ●(1924) FHAB Kerzu 442. An dud (...) a zo deut da vezan dic'hras ha gouez an eil e kenver egile. ●(1927) KANNgwital 300/100. Kement-se a ve beza dic'hras.
(5) Impoli.
●(1732) GReg 536a. Les insulaires sont ordinairement grossiers, & impolis, tr. «An enesidy a so peurvuya lourdt ha dic'hraçz.»
●(1872) ROU 88b. Impoli, tr. «dic'hrass (evel ur roched nevez).»
B. (en plt de qqc.)
(1) Désagréable, froid.
●(1575) M 2008. Ha differanç digraç, disoulaç difæçon, tr. «Et une différence fâcheuse, désolante, funeste.»
●(1869) FHB 250/323b. eun digemer dic'hras tre.
●(1965) BAHE 44/58. graet dezhañ un degemer dic'hras.
(2) (Travail) déplaisant.
●(1910) FHAB Here 312. ar re en em ro d'al labour dic'hras-se.
(3) Vil, sans grâce.
●(1869) SAG 155. Perag eun dra ken divalo, ken dic'hras e touezk kristenien ?
(4)
●(1963) LLMM 99/262. lonket evel logod tapet er stign, gant dor dic’hras ur gouent bennak.
II. Adv.
(1) Impitoyablement.
●(1575) M 2427-2428. Hep achap en abym : gant ma crim venimus, / Digraç ez ouff cascet, tr. «Sans recours, dans l'abîme, par mon crime venimeux / Impitoyablement j'ai été envoyé.» ●(1650) Nlou 458. Neuse ves an placc, dy grac (lire : dygrac) viont cacet, / Pell cre chacceet, tr. «alors ils furent renvoyés sans pitié, / chassés très loin.»
(2) Malgracieusement, impoliment.
●(1710) IN I 136. pe hoc'h eus comset rust ha dic'hraç.
●(1806) JOS 14. Benjamin ive ganto o recevas dic'hras.
III. Dic'hras evel ur roched nevez : voir roched.