v.
I. V. tr. d.
(1) Épucer.
●(1838) CGK 32. dic'hoenna merc'hejou. ●(1876) TDE.BF 119a. Dic'hoenna, v. a., tr. «Epucer.»
●(1914) DFBP 125a. epucer, tr. «Dic'houenna.» ●(1962) EGRH I 59. dic’hwennañ v., tr. « épucer. »
(2) sens fig. (au jeu de boules) Tirer fort (sur les boules) pour les séparer.
●(1916) KZVr 168 - 21/05/16. Dic'houenna ar boulou, skei gante da vat, evel pa zistoker a-ziwar-dro ar mestr.
II. V. pron. réfl. En em zic'hwenañ : s'épucer.
●(1732) GReg 363a. S'epusser, ou s'épucer, tr. «Hem dic'huënna. Van[netois] him dihuëenneiñ.»
●(1838) CGK 31. Bep noz deus e nem dic'hoënna. ●(1876) TDE.BF 119a. En em zic'hoenna, tr. «s'épucer.» ●(18--) SBI II 216. Da nem scrappad, nem dic'huennan, tr. «de se gratter, de se dépucer.»
●(1926) FHAB Mae 195. trez pe ludu d'en em zic'hoenna.