adj.
(1) Attr./Épith. = (?) dichañs (?).
●(1906) BOBL 17 mars 78/1a. ar skeudennou-ze a zo dislivet, dijanch e-kichen an treo fresk ha koant oc'h euz war vantel ho chiminal.
(2) Adv. Cheñch-dicheñch : qui change sans arrêt, constamment.
●(1710) IN I 401. peguement bennâc ma ve tro-dizro ha cheing-digeinch an traou-all oll endro deomp.
●(1850) MOY 183. Ne veomp qet chench-dichench ebars er vicher-ze. ●(1869) SAG 62. abalamour ma'zint chench-dichench. ●(18--) SAQ II 346. Ar mor chench-dijench.
●(1920) AMJV 90. ar reolen a vefe chench dijench euz an eil aotrou 'n eskop d'egile. ●123. Mes allas, ar gouarnamanchou a zo atao chench-dichench. ●(1924) CDFi 1er mars 1. An dud digristen dimezet a zo chench dichench.