didie

interj.

(1) (Nom) de Dieu.

●(1906) BOBL 12 mai 86/3a. Pillou didiu, ar wech-ma c'hei ar billaouerien da Aotrone tout.

(2) [après un subst.] Sacré.

●(1970) BHAF 152. 'Taoe zo, ar sapre lankon didie-ze a oa krog da zont amañ gand e garabinenn.