didrec'hus

adj. Invincible.

●(1732) GReg 542a. Invincible, tr. «didræc'hus.»

●(1907) BOBL 04 mai 136/2c. Didrec'h bete vreman, hen a gred eo didrec'huz da viken ha dre-holl. ●(1912) MMKE 192. Hon youl a vo didrec'hus. ●(1914) DFBP 190b. invincible, tr. «Didrec'hus »