Devri

didrouzañ / didrouziñ

didrouzañ / didrouziñ

v.

(1) V. tr. i. Foutre la paix.

(1928) BREI 58/3b. Ket d'ober e hent elec'h all ; ha didrouzet d'am fenn !

(2) V. intr. Cesser de faire du bruit.

(1818) HJC 362. Didrouzet, guélamp mar da Elie d'in distâgueign à zoh er groez.

(1934) BRUS 62. didrouzein, tr. «cesser de faire du bruit.» ●(1939) RIBA 31. a nebedigeu, é tisafarant, é tidrouzant, é taùant.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...