f.
(1) Manque, dénuement.
●(1744) L'Arm 229b. Manque (…) De ce à quoi on étoit habitué, tr. «Dïannæsstætt.» ●(1787) BI 43. enn diannestæt é douai à zeure tost dehi.
●(1844) LZBg 2l blezad-2l lodenn 115. é creis er boén hag en dianestet. ●(1856) GRD 213. é creis hou poén hag hou tiannæstèd.
●(1905) IMJK 279. Mes er hrès e zoug ataù hemb hum glem en diañnested (...) diañnested : disette, é galleg. ●(1907) VBFV.fb 11b. besoin, tr. «dianested, m.» ●(1927) GERI.Ern 103. V[annetais] diañnested f., tr. «besoin, misère.»
(2) Regret d'une chose.
●(1744) L'Arm 329b. Regret (...) De n'avoir plus une chose, tr. «Dïanæsstétt : Ézeuætt : Dïovêre : Amortætt.»