v. intr.
(1) Dégringoler.
●(1876) TDE.BF 123b. Difaragoella, et aussi difaragoellat, v. n., tr. «Dégringoler les escaliers.» ●Difaragoellat en deus great d’ann traouñ, tr. «il a dégringolé du haut en bas.»
●(1927) GERI.Ern 103. difaragoella, difaragoellat, v. n., tr. «Dégringoler.» ●(1986) MNJL 16. Kan an alc'hweder oa desket din abred gant va mamm : Pêr ! Pêr, digor din / Biken pec'hed ne rin a lavare a-dakadoù en e nijadenn sonn en oabl glas. Ha kerkent e cheñche kaoz : Tie ! tie ! tie ! emezañ o 'n em lezel da zifaragoelliñ. Morse ne gave digor.
(2) Difaragoellañ d’an traoñ : tomber par terre.
●(1963) LLMM 99/264. war var da zifaragoellañ d’an traoñ.