difardañ

v. tr. d. Esquinter, casser.

●(1908) FHAB Meurzh 96. Gant amzeriou evelse ne ket souez hag e ve difardet an anter euz ar bagou-ze. ●(1909) FHAB Mezheven 187. Al listri zo beac'h d'ezo ober daou baz eb na ve difardet un dra pe zra var o zro.