difeiz .2

f. Impiété.

●(1866) LZBt Gouere 176. kontamm ann dife. ●(1866) SEV 182-183. o veza ma tamalle anezhan evit he zifeiz hag he erezi. ●242. E-kreiz va diroll brasa ha va difeiz. ●(1872) ROU 88b. L'impiété, tr. «An difeiz.» ●(1884) FHB 11/81b. diskouez he zifeiz dirak an holl.