v.
(1) V. tr. d. Dérater.
●(1732) GReg 364a. Erater, ôter la rate, tr. «Difelc'ha. pr. difelc'het (...) Van[netois] difelheiñ.»
●(1876) TDE.BF 123b. Difelc'ha, tr. «Erater, dérater.»
●(1904) DBFV 50a. difelhein, v. a., tr. «érater, dérater.» ●(1962) EGRH I 56. difelc’hañ v., tr. « dérater, être essouflé (cf. dielc’hat). »
(2) V. intr. Vomir sa rate.
●(1923) KNOL 300. Dare 'voe dezi mervel eno. Dislounka he doa great kement, ma vije lavaret ez oa o vont da zifelc'hi.
►sens fig.
●(1909) KTLR 148. Ar merc'het (...) a venne difelc'ha kement e c'hoarzent.