difetet

adj.

(1) Défiguré.

●(1955) STBJ 197. ar paour keiz drochenned, difetet ha mezek. ●222. difetet : disneuziet, disleberet. ●(1964) LLMM 102/10. difetet e fas gant kleizennoù don.

(2) = (?).

●(1907) PERS 346. komz a dleer atao evel ma ra an oll, heb klask beza difetet.