difindaoniñ

v. tr. d.

(1) Détruire, mettre en pièces.

●(1954) VAZA 10. pet bragoù am eus difindaonet. ●(1967) BAHE 52/16. difindaoniñ kement kleuz 'zo en-dro da gement park.

(2) Donner (un coup).

●(1939) CDFi 6 mai. a glaske an tu da zifindaoni eur mestaol ouz egile.