adj.
(1) Immobile.
●(1925) FHAB Genver 13. Al loen a chomas eur pennadig difinv, chouchet, prest da gregi. ●(1931) VALL 375a. Immobile, tr. «difiñv.» ●(1932) FHAB kerzu 434. Ken bec'hiet e oa bet ar varlonkez ma chomas eur pennad mat eno difiñv evel badaouet d'ezi. ●(1963) LLMM 99/264. O vezañ ma vane Vasili souezhet krenn ha difiñv e-kreizig ar straed. ●(1964) ABRO 18. War-lerc'h ar stokadenn e chomas eno [al lestr], houbet ha difiñv dindan an tarzhioù divent a zisac'he warnañ.
(2) Lakaat difiñv : immobiliser.
●(1931) VALL 375a. Immobiliser, tr. «lakaat difiñv.»