adj.
I. Attr./Épith.
(1) Immobile, fixe.
●(1846) DGG 34. an izella eus ar stered diflach. ●(1866) HSH vi. diflach evel ur garrec ebars e creiz ar mor. ●(1876) TDE.BF 124a. Diflach, adj., tr. «Immobile, sans mouvement.»
●(1931) VALL 375a. Immobile, tr. «diflach.» ●(1970) BHAF 104. An daou beul diflach-ze.
(2) Chom diflach : rester immobile.
●(1867) FHB 121/131b. ar goumoulen a choume diflach e kreiz ar c'hamp.
●(1907) FHAB Even 97. M'ho deus an neuz da chom diflach. ●(1924) YAYA 19. C'houi a jom diflach en ho kador-vreac'h.
(3) sens fig. Indomptable, inflexible, inébranlable.
●(1911) SKRS II 103. eur feiz nerzuz ha diflach. ●(1912) MMKE 151. Breman enor ar c'hemener / A zo dillac'h (lire : diflach) 'n hon c'hreiz. ●174. Ma vo (…) / diflach hon enor ! ●(1919) FHAB Gouere 30. gant eur spered lemm hag eun nerz-kalon diflach.
II. Adv. Ferme, fermement.
●(1920) FHAB C'hwevrer 229. evel ma zo marvet abaoue milierou a Vretoned-all, o stourm diflach. ●(1923) FHAB Mezheven 203. derc'hel diflach ha difazi gant hent an Emzao breizek. ●(1927) FHAB Gouere 143. Ra gerzo, koulskoude, sounn ha diflach, betek ar bez.