v.
I. V. intr.
(1) Haleter.
●(1938) WDAP 2/106. o tiflaka gant ar verr-anal. ●(1955) STBJ 73. Diflaka a ree pa erruas er porz. ●(1982) PBLS 75. (Langoned) diflakal, tr. «être hors d'haleine.»
(2) Tomber de faiblesse, s'affaiblir.
●(1939) MGGD 57. dare da ziflaka gant an naonegez. ●(1964) ABRO 71. ur mell bouc'h kozh o tiflakañ hag o stourm ouzh ar marv. ●77. Diflakañ a rae er (lire : ar ) paour kêzh loen.
(3)
●(1959) TGPB 99. Ha gwir, gant un dourni fromus e tiflakas an doenn gentañ dreist ar speurenn.
II. V. tr. d. Efflanquer.
●(1914) DFBP 110a. efflanquer, tr. «Diflaka.»