v. intr.
(1) (en plt de plantes) Éclore, s'épanouir.
●(1910) MBJL 57. dre ma tifluke eur barrig bennak, e klasked hen troc'han. ●(1927) GERI.Ern 104. diflukañ T[régor], tr. «éclore.» ●(1928) BREI 60/1b. ar bleun kaer difluket en o liorz marellet. ●(1933) MMPA 76. pa deu ar bleun da zifluka dindan nerz an heol. ●(1935) BREI 430/1b. ar roz koanta a zifluk gant an diskar-amzer. ●(1983) PABE 34. (Berrien) difluka, tr. «éclore.»
(2) Surgir.
●(1920) FHAB Genver 199. gwelet o tiflukan n'ouzer eus a belec'h tud dizanave. ●(1924) BILZbubr 41/949. e benn a ziflukas eus a-dreg eur garreg. ●(1935) ANTO 28. Pa ziflukas hon tren eus a-zindan ar stêr.
(3) Jaillir, couler avec force.
●(1927) GERI.Ern 104. difluka, tr. «Jaillir, couler avec force.»
(4) Diflukañ war : arriver dans.
●(1913) ARVG Eost 188. 'N eur gontan, e tiflukont war an hent bras. ●(1918) LZBt Mae 15. diflukan war leuren ger an iliz.
(5) fam. (presse) Paraître.
●(1920) MVRO 21/1b. Abalamour ma'z eo lennet an gazetennou-ze (…) gant ur bobl a bez, a gustum o frena gant aket bep gwech ma tiflukont.