v. cf. difourchañ
I. V. intr.
(1) Surgir.
●(1872) ROU 74a. Apparaître, tr. «Difoucha.»
●(1909) KTLR 148. he niz a zifouchas deuz ar sanail. ●(1913) FHAB Kerzu 374. ne ziffouchont nemet evit disteigna o gwareg. ●(1915) HBPR 213. Ar re oa kuzet er vro, a zifouche deuz al leac'hiou kuz. ●(1921) PGAZ 18. o tifoucha deuz koajou Kermengui. ●(1923) KNOL 16. Ar yarig a zifouche deus eur ribin. ●(1925) FHAB Ebrel 127. al laboused-noz o tifoucha diouz o glud.
(2) Se lever du lit.
●(1732) GReg 570b. Se lever du lit, tr. «difoucha. pr. difouchet.»
II. V. tr. d.
(1) Débusquer.
●(1872) ROU 80a. Débusquer, tr. «difoucha.»
●(1910) FHAB Genver 8. dizale e vezoc'h difouchet eus hoc'h aodjou. ●(1915) HBPR 102. ar veleien n'ho deuz ket touet, difouchet deuz ho zoul kuz, abaoue disadorn.
(2) par ext. Sortir (qqc.) de sa poche, etc.
●(1913) FHAB Genver 22. An aotrou persoun (...) a led eun doucher wenn hag a zifouch eur groazig arc'hant.
(3) sens fig. Trouver, dénicher.
●(1872) GAM 66. difoucha historiou truilloc evel-se.