difregañ

v. tr. d.

I. Déchirer.

II. sens fig.

(1) Calomnier.

●(1874) POG 75. Ann neb am meule dirag-oun, / E drek ma c'hein am difrege.

(2) Démolir.

●(1922) LZBt Gwengolo 21. Kerkent 've difreget al labour gret betek eno.