adj. Déchargé d'un fardeau moral.
●(1787) BI 188. guet unn isprit houah dilouï, guet ur galon houah digarg, guet unn attantion houah sonnoh. ●(1790) MG 111. ha hui e grèd é vehait digarg é couciance ? (...) Perag ne vehèn digarg, me hoær, a pe zacorein dehai quemènd èl en doai ou zad prestét deign.
●(1904) DBFV 51a. digarg, adj., tr. «débarrassé, qui n'a pas la charge (a, de).»