digenediñ

v.

(1) V. tr. d. Faire perdre sa beauté (à qqn, qqc.), enlaidir.

●(1893) IAI 266. o tic'henedi lidou santel an Iliz.

(2) V. intr. S'enlaidir.

●(1752) PEll 483. Dic'henedi, devenir laid. participe Dic'henedet.

●(1876) TDE.BF 127a. Digenedi, v. n., tr. «Devenir laid ou difforme.»