adj.
(1) Incroyant, irréligieux, mécréant.
●(1906) BOBL 03 novembre 110/1c. eun den kristen pe digreden. ●(1909) FHAB Gouere 218. tud digredenn. ●(1925) FHAB Mae 162. lezenn an disparti hag a ra ac'hanomp dirak ar bed holl, eur bobl digredenn. ●(1953) BLBR 58-59/1. Evit an den digredenn. ●(1959) BAHE 19/20. en hon amzerioù difeiz ha digredenn.
(2) Yann Digredenn : personnification des incroyants.
●(1942) VKST Du/Kerzu 181. Sorc'hennou Yann Digredenn. ●(1943) FATI 64. ar Yann Digredenn n'eus nemet korvigell en e gorf. ●(1944) VKST Ebrel 103. Yann Digredenn a ra d'an ilz (lire : iliz) tamallou.