adj. Intarissable, qui ne tarit pas.
●(1792) CAg 185. mamen perpet dihesque.
●(1825) COSp 91. er vammèn dihesque hont. ●(1857) GUG 166. er vamen dihesq. ●(1862) JKS 369. ar vammen dihesk-ze. ●(1876) TDE.BF 130b. Dihesk, adj., tr. «Qui nest pas à sec, inépuisable, intarrisable.»
●(1902) PIGO I 89. ar variken dihesk roet gant an diaoul. ●(1904) DBFV 53b. dihesk, adj., tr. «inépuisable, intarissable.» ●(1931) VALL 395a. Intarrisable, qui ne tarit pas, tr. «diheskus.»
►par ext.
●(1913) AVIE 194. un trezol dihesk.
►sens fig.
●(1879) GDI 253. Hou pêg e zou èl ur vamen dihesq a valiç.
●(1903) LZBg Du 249. donet e hra chonj d'ein a garanté dihesk er hristénion a Frans. ●(1905) IMJK 151. En ol, bras ha bihan, peur ha pinuik, e gav én on ur vammen dihesk. ●(1906) BOBL 08 décembre 115/2a. eur vammen dihesk a blijadur.