adj.
I.
(1) Bezañ dihun: être réveillé.
●(1868) FHB 179/184b. Ian-Vari a ioa dihun, hoguen neuze oa digor he scrinou, hag e carje beza bet eun dra bennag da lacat etre he zent. ●(1895) GMB 169. pet[it] tréc[orois] divun, duvun, éveillé.
●(1903) MBJJ 35. ec'h on dihun (...) gant an domder hag ar c'houezour. ●(1972) SKVT I 48. Veig a oa dihun en e wele, daoust ha kloz e valvennoù.
(2) Chom dihun: rester en éveil.
●(1904) ARPA 270. Comprenit ouz an dra-man : ma c'houezfe an ozac'h peur e tle dont al laer, e chomfe dihun a dra zur ha ne lezfe ket toulla he di.
(3) En dihun : éveillé.
●(1621) Mc 32. an polution so anduret en dihun dre é deffaut hac é negligancc prop.
II. sens fig.
(1) Éveillé.
●(1907) PERS 320. eur spered lemm, atao difun. ●(1913) LZBt Gwengolo 6. eur c'hrennard mad, dihun ha c'hoarier. ●(1924) BILZbubr 43-44/1020. Bilzig a oa eur pôtr dihun, hag a deuje buan war vad.
(2) Réveillé.
●(1910) MBJL 180-181. ec'h ê memes tra dihun an anglikaned : skouer ar gatoliked an neus o laket benn ar fin d'en em difretan.