v.
I. V. tr. d.
(1) Délivrer (un endroit de qqc., qqn).
●(1908) DIHU 35/68. adseùel é Vro ha d'he dijabein a zamani ponnér er Fransizion. ●(1910) ISBR 33. dijabein er vro anehé.
●(1974) YABA 21.06. Yann er Baluhenn (…) en doè dijablet kornad Berné ag en Diaoul.
(2) Délivrer (qqn) de prison.
●(1910) ISBR 263. péein tauseu dehon aveit bout dijablet. ●(1913) AVIE 54. laret d'er brizonerion é veint dijabet.
(3) Débiter (des prières).
●(1925) BILZ 151. eman en iliz, o ruza he inou, o tijaba paterou a-hed an de.
II. V. intr. Dijabliñ ag, diouzh ub., udb. : se débarrasser de qqn, de qqc.
●(1904) DBFV 54b. dijabein, v. n., tr. «se débarrasser, se séparer (doh, de), vendre ce qu'on amène à la foire.» ●(1918) LILH 11 a Vezheven. Arhoah vitin é ha er mestr koh arauk get er hetan trén. Chetu ni dijablet anehon enta. ●(1932) BRTG 162. de glah penaus obér aveit dijablein anehon. ●(1939) RIBA 27. Met her erbet n'en des arnonn de zijabein a me merh. ●(1942) DIHU 371/77. penaos é hellehè ean dijabein ag en huéh ugent mil lur en des én é di.
III. V. pron. réfl. En em zijabliñ ag ub., udb. : se débarrasser de qqn, de qqc.
●(1902) LZBg Gwengolo 213. Guel e véhé d'emb hum zijabein a nehi. ●(1910) ISBR 87. hum zijabein a iaù er Franked. ●(1921) GRSA 347. aveit em zijablein fonaploh ag en eskob. ●(1922) EOVD 185. hum zijablein ag en ol sieu. ●(1925) SFKH 27. eit hum zijablein ag ur stad ken divalaù. ●37. koutant bras d'um zijablein ag er peurkeh. ●(1974) YABA 21.06. Gwell é doh um zijablein ag er lévr-sé. ●(1975) YABA 31.05. ha gellet hon es em zijablein elsé.