adj.
I. Attr./Épith.
A.
(1) Sans travailler.
●(1846) BAZ 266. biscoas ne oue guelet dilabour. ●(18--) SAQ II 44. n'eo ket e tidalvezi, – e chomm dilabour, – en em vagin, e vagin va greg ha bugale.
●(1920) LZBl Gouere 354. Da c'hedal an deiz-se, ar missioner n'eo ket chomet dilabour. ●(1923) KNOL 136. En devez-se, dres, porcher ar baradoz oa dilabour.
(2) Sans travail.
●(1847) MDM 222. pa c'hoarvez d'ezhan beza klan, dilabour, intaon.
●(1908) FHAB Genver 7. darempred etre ar micherour dilabour hag ar mestr. ●(1910) MBJL 62. n'eus ket eur vro a vefe enni muioc'h a dud dilabour.
B. par ext.
(1) Sans occupation, oisif, désœuvré, innocupé.
●(1732) GReg 276b. Desoccupé, ée, desœuvré, qui est sans rien faire, tr. «dilabour.» ●672a. Oisif, ive, tr. «dilabour.»
●(1862) JKS 315. Ann den a gar beza dilabour hag ehana. ●(1867) MGK vi. he levrik zo-ken a gase gant-han d'he bark, ha pa oa dilabour, hen tenne dioc'h he c'hodel.
●(1908) KMAF 26. Sell ! em eus aoun, emoc'h dibrez ha dilabour. ●(1910) MAKE 109. hervez teodou merc'hed dilabour ar vro. ●(1939) RIBA 73. hui e vreino ér soèu ha druoni, dilabour ha disoursi, doh korvadereh disperet er vèuerion.
(2) (en plt d'un métier) Qui ne donne pas beaucoup de travail.
●(1872) ROU 92a. Moins d'ouvrage, tr. «Dilabouroc'h.»
●(1926) KANNgwital 286/431. kargou enorus, dilabour ha paët mad.
(3) (Moment) sans travail, où on ne travaille pas.
●(1922) FHAB Gwengolo 268. E zervez a oa bet didrouz, dilabour.
(4) (agriculture) (Terre) non labourée.
●(1924) FHAB Mae 181. An douar dilabour.
(5) (Outil) qui ne sert pas.
●(1891) AGB 8. ar c'hillotin a chomaz dilabour epad eunn nebeut amzer.
●(1908) KMAF 27. ar merg a zebr eur benveg houarn dilabour. ●(1903) CDFi août-septembre. N'eo ket evit lavarout e tilezin va c'hegel evit-se. O ! nann, re e plij d'in, ha va gwerzid ivez, da lezel anezo dilabour. (d'après KBSA 63).
II. Adv. Sans travailler.
●(1942) DIHU 372/96. débrein friko, balé ha biùein dilabour.